Dzieciństwo to niezwykle ważny etap w życiu każdego człowieka. Jeśli dziecko w pierwszych latach życia nie otrzyma zasobów potrzebnych do rozwoju, negatywnie wpłynie to na jego dorosłość. W tym kontekście rozróżnia się dwa syndromy kryjące się pod skrótami DDA i DDD. Dowiedz się więcej na ich temat.
DDA i DDD — czym są?
Pod powyższymi skrótami kryją się dwa syndromy. Pierwszy z nich dotyczy Dorosłych Dzieci Alkoholików. Druga nazwa jest natomiast bardziej ogólna i określa Dorosłe Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych. Jeśli podejrzewasz, że możesz należeć do jednej z grup, warto poszukać dobrego specjalisty, który zapewni Ci potrzebne wsparcie. To m.in. psychoterapeuta Katarzyna Stefaniak, z którą możesz spotkać się w Warszawie, by dowiedzieć się więcej na temat DDA i DDD oraz omówić swoją sytuację. Nie obawiaj się szukać profesjonalnej pomocy — to skuteczny sposób na odzyskanie dobrostanu psychicznego.
Dorosłe Dzieci Alkoholików — kim są?
Warto podkreślić, że syndrom DDA nie jest jednostką chorobową, ani “wyrokiem”, który przekreśla szansę na udane życie. Opisywane zjawisko dotyczy spektrum wielu różnych cech charakterystycznych dla osób dorastających w rodzinach z problemem alkoholowym.
Kim są DDA? Dorosłe Dzieci Alkoholików to osoby, które dorastały w rodzinach dotkniętych problemem alkoholowym. Choć każda z tych osób ma swoje unikalne doświadczenia, można wyróżnić pewne cechy i trudności, które są wspólne dla wielu z nich. Więcej cennej wiedzy na ten temat znajdziesz w artykule „DDA – jakie mogą mieć trudności”, który pomoże lepiej zrozumieć wyzwania, z jakimi się mierzą, i wskaże możliwe sposoby radzenia sobie z nimi. Świadomość istnienia tego problemu jest niezwykle ważna, aby móc podjąć kroki prowadzące do jego złagodzenia i poprawy jakości życia.
DDA — z czym mierzą się dzieci alkoholików?
Osoby z DDA mogą napotkać szereg problemów, które wynikają z tego, jak wyglądało ich dzieciństwo. Oczywiście nie u każdego Dorosłego Dziecka Alkoholika musi ujawnić się każdy z nich, jednak można wskazać pewne stale nawracające schematy.
Trudności w życiu DDA dotyczą przede wszystkim:
- niskiego poczucia własnej wartości,
- problemów z zaufaniem innym osobom,
- braku umiejętności nawiązywania i utrzymywania bliskich relacji,
- perfekcjonizmu i wysokiego nasilenia samokrytycyzmu,
- nadmiernej potrzeby kontroli wobec siebie i innych,
- skłonności do wchodzenia w toksyczne relacje,
- zaburzeń w sferze seksualnej,
- nieuzasadnionego poczucia wstydu i winy.
Jak widać u DDA może się pojawić wiele różnych problemów. Często kilka z nich występuje jednocześnie.
Czy DDA można leczyć?
Jak wspomniano, DDA nie jest chorobą, dlatego też nie podlega leczeniu w ścisłym tego słowa znaczeniu. Dorosłe Dzieci Alkoholików mogą jednak, a wręcz powinny, poszukać pomocy u profesjonalnego terapeuty. Psychoterapia może w ich przypadku przynieść bardzo pozytywne rezultaty. Przede wszystkim pomoże uporać się z trudną przeszłością, która rzutuje na codzienne życie. Oprócz terapii psychologicznej DDA mogą również korzystać z wielu innych form wsparcia.
DDD — z czego to wynika?
DDD, czyli Dorosłe Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych, to szersze pojęcie. Nie dotyczy bowiem tylko jednego czynnika wyzwalającego nieprawidłowe wzorce wychowawcze. Dysfunkcje w rodzinach bywają bardzo zróżnicowane. Mogą dotyczyć:
- braku jednego z rodziców lub jego nieobecności emocjonalnej,
- nadużyć seksualnych,
- przemocy fizycznej i psychicznej,
- zaburzeń psychicznych u rodziców,
- uzależnień od różnego typu substancji.
Takie czynniki mogą działać destrukcyjnie na rozwijający się system emocjonalny dziecka. Skutki są niestety widoczne w dorosłym życiu.
Jak może się objawiać DDD?
Objawy DDD są dość podobne do tych obserwowanych u DDA, choć można wskazać kilka różnic. W przypadku rodzin dysfunkcyjnych najbardziej szkodliwa jest chwiejność zasad i norm, a także przejmowanie przez dziecko roli rodzica (tzw. parentyfikacja). Może to prowadzić u osób dorosłych do problemów, takich jak:
- zaniżone poczucie wartości,
- nieumiejętność nawiązywania prawidłowych relacji (romantycznych, koleżeńskich i innych),
- wstyd i wycofanie z życia społecznego,
- nadmierna odpowiedzialność i poczucie kontroli,
- lęk i niepokój, które nie są wywołane konkretnymi zjawiskami,
- prokrastynacja połączona z obawą przed popełnieniem nawet małego błędu.
Życie DDD bywa trudne i bolesne. Przykre wspomnienia połączone z nieumiejętnością czerpania radości z tego co tu i teraz mogą prowadzić nawet do zaburzeń depresyjnych.
Jak sobie radzić z DDA i DDA u siebie lub bliskiej osoby?
Przede wszystkim warto mieć świadomość, że wyżej opisane syndromy nie oznaczają wyroku i nie przekreślają szansy na udane relacje, sukcesy zawodowe czy szczęśliwe życie. Dorosłym dzieciom z rodzin, w których występowały problemy, jest trudniej. Problemy można jednak stopniowo pokonywać i dążyć do zmiany “mindsetu”, czyli nastawienia do otaczającego świata.
Bardzo ważne jest to, aby w takiej drodze osobie DDA lub DDD towarzyszył profesjonalny terapeuta. Własna praca nad sobą, choć kluczowa do osiągnięcia progresu, nie zawsze jest wystarczająca. Dlatego po prostu warto szukać pomocy.