Terapia psychologiczna to niezwykle istotny element wsparcia, udzielanego dzieciom, borykającym się z problemem nadpobudliwości psychoruchowej, znanej powszechnie pod nazwą ADHD. W jaki sposób spotkania z terapeutą mogą pomóc najmłodszym członkom rodziny w radzeniu sobie z objawami zaburzenia?
Jak diagnozuje się ADHD u dzieci?
Diagnoza ADHD u dzieci to złożony proces, obejmujący kilka istotnych etapów. Przebiega on w całości pod czujnym okiem profesjonalisty, który zwraca uwagę na cały szereg niezwykle ważnych aspektów, świadczących o zaburzeniach, wynikających z nadpobudliwości psychoruchowej. Taką diagnozę przeprowadza m.in. psycholog Beata Waraksa, ul. Ludwika Mierosławskiego 10, 76-200 Słupsk, Tel: 692942740, z której ofertą zapoznasz się przejściu na stronę gabinetpraktis.pl, gdzie znajdziesz również informacje o tym, jak wygląda wizyta u specjalisty. Zanim jednak spotka się on dzieckiem, w gabinecie odbywa się wstępna konsultacja diagnostyczna, sprowadzająca się do szczegółowego wywiadu z rodzicem lub opiekunem małego pacjenta z podejrzeniem ADHD.
Dlaczego dzieci z nadpobudliwością psychoruchową wymagają terapii?
Dzieci z nadpobudliwością psychoruchową borykają się z różnego rodzaju problemami. Na ich liście znaleźć można m.in.:
- brak zahamowań w wyrażaniu emocji i uczuć,
- niecierpliwość i trudności w skupieniu uwagi,
- tendencję do podejmowania ryzykownych działań,
- impulsywność.
Jak nietrudno się domyślić, wszystko to utrudnia nabywanie nowych umiejętności, ale również i budowanie relacji rówieśniczych, niezwykle istotnych w młodym wieku. W terapii dzieci uczą się natomiast poprzez działanie, dzięki któremu mogą one skupić się na budowaniu kompetencji, niezbędnych w codziennym życiu. Będą to m.in. umiejętności emocjonalne, społeczne, ale również i te, sprowadzające się do radzenia sobie z lękiem, który w znacznej mierze może determinować ich zachowanie.
Jakie efekty przynosi terapia ADHD u dzieci?
Głównym celem terapii dzieci, borykających się z nadpobudliwością psychoruchową, jest maksymalne złagodzenie, a czasem nawet wyeliminowanie uciążliwych objawów zaburzenia. Dzięki odpowiednio ukierunkowanym działaniom dziecko uczy się m.in.:
- skupienia uwagi na dłużej,
- wyrażania swoich emocji w kontrolowany sposób,
- wchodzenia w interakcje z innymi osobami z otoczenia.
Wszystko to buduje pewność siebie, minimalizuje frustracje i pozwala mu lepiej odnaleźć się w grupie. Warto wspomnieć jednocześnie, że to właśnie terapia psychologiczna jest pierwszym krokiem, jeśli chodzi o wsparcie dzieci z ADHD. Gdy nie przynosi ona pożądanych rezultatów, wprowadza się z reguły leczenie farmakologiczne. Takie działania podejmuje się również wówczas, gdy objawy zaburzenia są tak silne, że zagrażają bezpieczeństwu dziecka.
Jak przebiega terapia psychologiczna dzieci z ADHD?
Wiesz już, że terapię psychologiczną młodych pacjentów poprzedza rozmowa z rodzicami. To właśnie od nich specjalista może uzyskać wiele cennych informacji, które wpłyną na plan terapeutyczny. Spotkania z dzieckiem odbywają się natomiast raz w tygodniu. W ich trakcie terapeuci:
- uczą swoich podopiecznych mówić otwarcie o swoich uczuciach,
- pomagają w nabywaniu nowych umiejętności, jak np. ćwiczenia oddechowe, pozwalające obniżyć poziom stresu i negatywnych emocji,
- rozmawiają z dziećmi o problemach dnia codziennego, pomagając w ich rozwiązaniu.
Niezwykle istotnym elementem terapii będzie również zabawa. To właśnie dzięki niej dziecko może uczyć się planowania działań, skupienia na wykonywanej czynności, a nawet odkładania rzeczy na miejsce, gdy nie są już potrzebne. A wszystko to w bezpiecznym środowisku i przyjaznej atmosferze, budującej komfort psychiczny, powalający na lepsze wyrażanie siebie.
Jaką rolę odgrywają rodzice w terapii dzieci z nadpobudliwością psychoruchową?
Do tej pory skupiliśmy się na ogromnej roli wsparcia psychologicznego w leczeniu zaburzeń, związanych z ADHD. W całym procesie nie można jednak pominąć również roli rodziców lub opiekunów, na których spoczywa wiele niezwykle istotnych obowiązków. Wiążą się one przede wszystkim z koniecznością obecności dziecka na wszystkich zalecanych zajęciach. Niezwykle ważne będzie jednak również wsparcie i cierpliwość oraz chęć nabycia umiejętności, pozwalających radzić sobie na co dzień z zachowaniami, charakterystycznymi dla nadpobudliwości psychoruchowej. Cennym źródłem wiedzy w tym zakresie będzie kompetentny psycholog, który w całym procesie udziela wsparcia nie tylko dzieciom, ale również osobom, sprawującym nad nimi opiekę.